Gavin DeGraw - Not Over You

Κυριακή Σήμερα, τέλος της εβδομάδας , αυτής της πρώτης εβδομάδας του 2011.Εύχομαι όλα να σου πήγαν όπως τα ήθελες αγαπητέ αναγνώστη - ακροατή αλλά και αν δεν σου πήγαν να έχεις την δύναμη να αντιμετωπίσεις κάθε στραβοπάτημα.Μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος - όλα είναι δρόμος...
Πάντα απολογούμαι όταν για διάφορους λόγους δεν προλαβαίνω να ανεβάσω post σε καθημερινή βάση έτσι ώστε να σκιαγραφήσω μέσα σε μέρες 7, την μουσική θεματική ενότητα με την οποία καταπιάνομαι κάθε εβδομάδα.Έτσι και τώρα με 4 post , δουλειά δεν γίνεται αδερφέ αλλά καλή καρδιά που λένε.Προσπαθώ πάντα για το καλύτερο.
Για σήμερα επέλεξα Gavin DeGraw  ως τελευταία ανάρτηση με θεματική τον ήχο του τώρα, του σήμερα δηλαδή.Έχω υποψίες πως καλέ μου αναγνώστη -ακροατή, δεν έχεις την παραμικρή υποψία ύπαρξης του συγκεκριμένου καλλιτέχνη ίσως γιατί δεν είσαι θιασώτης αυτού του είδους μουσικής και βγάζεις καντήλες στο άκουσμα της,(πράγμα λάθος αδερφέ.Το έχω ξαναπεί.Η μουσική είναι μία.Υπάρχει μόνο καλή και κακή μουσική) η επειδή απλά δεν έτυχε  να τον ακούσεις ποτέ.Άλλωστε δεν θα έλεγα πως είναι και κάτι ιδιαίτερο, κάτι ξεχωριστό. Η συνολική εικόνα του ήχου  του 2011- 2012,σε αυτό το είδος της μουσικής βιομηχανίας έχει πολλές παραλλαγές και όχι διαφορές αν το καλοσκεφτείς.Παρ' όλα αυτά, πάντα υπάρχουν καλές προσπάθειες και δουλειές που αξίζει να ακούσεις.Ακόμα και μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, υπάρχει πάντα κάπου και ένα φως δεν λένε; Λίγα λεπτά ακρόασης ,δεν κοστίζουν.
Ο DeGraw  έχει επενδύσει μουσικά την  αμερικάνικη εφηβική τηλεοπτική σειρά ''One tree hill','αμερικάνος άλλωστε και ο ίδιος  από την Νέα Υόρκη,  ενώ κομμάτια του έχουν παιχτεί στο American Idol,Australian  Idol ,Canadial Idol  και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο Idol ακόμα ανα την υφήλιο.Κάποιες περιοδείες με τους Maroon 5 και τον Jason Mraz και διάφορα hits που μπήκαν στο billboard. Το μέλλον θα δείξει αν θα χαθεί στον σωρό η αν θα απασχολήσει τα αυτάκια μας παραπάνω.
Το Not Over You  νομίζω χαρακτηρίζει τι θέλει και τι μπορεί να πει ο καλλιτέχνης με την μουσική του.Την συνθετική και φωνητική του ικανότητα,την παικτική του δεινότητα στο πιάνο, καθότι πιανίστας ο φίλος Gavin  αλλά και την στιχομυθία που σχεδόν πάντα εντάσσει στα τραγούδια του.
Δεν με χαλάει.Το ακούω ευχάριστα.Την συμπαθητική  του παραγωγή την έχει ,το clip του επίσης.Ποιος είμαι εγώ που θα κόψω τα φτερά του καλλιτέχνη; Αν τύχει και το ακούσεις σε κάποιο mainstream cafe, καλέ μου αναγνώστη -ακροατή μεταξύ Bruno Mars και Adele νομίζω θα σου αρέσει.


Listen and Feel...Feel and Listen...