Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Electric Litany - tear ( dnb remix)

Άλλη μια μέρα στο τρέξιμο και γεμάτη άγχος σήμερα, καλε μου αναγνώστη -ακροατή ,φτάνει σιγά στο τέλος της...ετσι νιώθεις όταν γυρνάς σπίτι μετά απο μια περατζάδα για λόγους εργασίας σε όλους σχεδόν τους δρόμους αυτής της  μεγαλούπολης...Τις ώρες που είσαι χαλαρός μπροστά στον υπολογιστή και είναι μόνο για εσένα πραγματικά δεν τις αλλάζω με τίποτα...
Για σήμερα επέλεξα ένα κομμάτι που παίζει σχεδόν ασταμάτητα στα ακουστικά μου αυτή την περίοδο..Νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα με αυτό το γκρίζο που χαρακτηρίζει την Αθήνα αλλά και τα πρόσωπα των κατοίκων της πια...Για ένα παράξενο λόγο όμως μου ξυπνάει μια ηρεμία, κάτι που χρειάζομαι όσο τίποτα.Μιάζει η βουή της καθημερινής ρουτίνας να απέχει μίλια μακριά απο μένα,ακούγωντας τις νότες του..

Μιλάω για το Tear των Electric Litany ,σε ένα πολύ όμορφο remix του κατα την ταπεινή μου γνώμη..
Μια μπάντα που σχηματίστηκε την άνοιξη του 2007 στο βόριο Λονδίνο.Απο το ηχόχρωμα της μουσικής της, καταλαβαίνεις εύκολα πως γεννήθηκε και αυτή στο νησί..Το έχω πεί ξανά -Η Αγγλία παράγει ωραίες μουσικές...
Αποτελείται απο τους Αλέξανδρο Μιάρη - φωνητικά,κιθάρες,πιάνο και synths, Richard Simic  - drums, percussion, cretan lute, Duane Petrovich  - bass και Benjamin Prince - synths, piano που έγινε ο τέταρτος της παρέας.
Μπάντα με πολυπολιτισμικό χαρακτήρα , ένας Έλληνας ,ένας Άγγλος ,ένας Αμερικάνος...
Ξεκίνησαν να κάνουν πρόβες σε παράξενες τοποθεσίες , όπως για παράδειγμα παλιά και άδεια κτίρια κάτι που δεν άλλαξαν στην πορεία μιας και ο πρώτος τους δίσκος ηχογραφήκε για τρείς μέρες σε μια παλιά εκκλησία  του 1895 το 2009.Πρίν απο αυτό, μια pub στην Αγγλία που λειτουργούσε και σαν παράνομο studio ηχογραφήσεων ήταν ο χώρος που έκαναν πρόβες.Το Φεβρουάριο του 2010 κάτω απο το label  της  Inner Ear κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο How to be a child & Win the war ενώ αν δεν κάνω λάθος κάπου στις αρχές του 2012 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος τους με τίτλο enemy.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις την μουσική τους αν και τους τοποθετούν κάτω απο την ταμπελα του experimental.Παρ'όλα αυτά απέκτησαν δικό τους κοινό που σιγά σιγά μεγαλώνει και ο κόσμους τους έχει αγαπήσει.Για την μουσική τους μπορώ να πω πως είναι ατμοσφαιρική σε σημείο να φαντάζει μεταφυσική κάποιες φορές.Ξυπνάει συναισθήματα και εικόνες ,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Απο εκεί και πέρα άκου και βγάλε την δική σου γνώμη καλέ μου αναγνώστη -ακροατή και βγάλε την δική σου γνώμη.Ελπίζω να σου αρέσει..αν σου αρέσει σιγοτραγούδα το...

Wake your fears, and you will know
Dry your tears and you will know

Come clear, and you will know
When you’re near, we just don’t know

Say what you want, don’t change, for we all love the change of Hearts

Listen and Feel...Feel and Listen...

Δεν υπάρχουν σχόλια: