The Brainwash Squad - Streets

Καλησπέρα καλέ μου αναγνώστη - ακροατή.Εύχομαι να βαστάς καλά με όλα  όσα συμβαίνουν γύρω μας και να έχεις ανακαλύψει μια  προσωπική διέξοδο από τα άσχημα.Για εμένα αυτό το σημαντικό ρόλο τον κατέχει η μουσική.Η μουσική είναι φάρμακο για την ψυχή.Το πίστευαν και έπρατταν αναλόγως και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.Και μιας και περί μουσικής ο γραπτός λόγος ας μπούμε στο ψητό.Για αυτή την εβδομάδα θα σε πάω σε νέους Έλληνες καλλιτέχνες ,ανεξαρτήτου είδους ,ύφους και γλώσσας.Νέα μουσικά σχήματα ελληνόφωνα η αγγλόφωνα,νέους τραγουδοποιούς, με άλλα λόγια νέους Έλληνες καλλιτέχνες  που για κάποιο λόγο δεν έχουν την απήχηση που θα έπρεπε να έχουν  και εσύ κατά την γνώμη μου αξίζει να  γνωρίσεις και να ακούσεις.
Ξεκινάω ως πρώτη ανάρτηση με τους   The Brainwash Squad. Σχηματίστηκαν την περίοδο που ήταν ακόμα μαθητές λυκείου και κατέληξαν στην τωρινή τους σύνθεση το 2008.Αποτελούνται απο τους Άγγελο Αϊβάζη (φωνητικά κ κιθάρα), Χρήστο Τσιάλα (κιθάρα), Πάρι Γιάνναρη (μπάσο) και Ντένη Παναγιωτίδη (drums).Πιθανόν να γνωρίζεις αυτούς τους πιτσιρικάδες αγαπητέ αναγνώστη - ακροατή απο την συμμετοχή τους στα Mad  Video Music Awards του 2009 σε ενα ντουέτο διασκεύή του Tainted Love ,παρέα με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.Συμμετοχή που προήλθε απο την κατάληψη της πρώτης θέσης στα MAD4BANDS τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς.Νομίζω βέβαια πως τα πιο σημαντικά βήματα της μέχρι τώρα πορείας τους είναι πρώτον  το ότι άνοιξαν το 2006  τη συναυλία των New Model Army στην Αθήνα και δέυτερον  το συμβόλαιο που υπέγραψαν με τη Sony Music Entertainment το 2010, εταιρεία με την οποία κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους album "Days Are a Maze".Έχουν ακόμα στο μουσικό τους βιογραφικό την συμμετοχή τους  δύο φορές παρακαλώ,  στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, μια συναυλία με τους Locomondo και αρκετές εμφανίσεις σε διάφορα αθηναϊκά stages.Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν την μουσική τους ως μια μίξη indie rock μελωδιών σε συνδυασμό με reggae ρυθμούς.Δεν διαφωνώ , θα πρόσθετα όμως και το punk-rock με μία δόση ska, εκείνου του εναλλακτικού ρυθμού που σε κάνει  στην συναυλία τους να θέλεις να κουνηθείς η να χοροπηδήξεις με μια μπύρα στο χέρι.Παίζουν καλά  και αγαπάνε αυτό που κάνουν. Φαίνεται αυτό,απο την ενέργεια που μεταδίδουν αν τους δείς ζωντανά επι σκηνής.Δισκογραφικά θα έλεγα πως περπατάνε σε πιο εκ του ασφαλούς μονοπάτια και πραγματικά δεν τους κατηγορώ.Αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο  ενός album με ελληνικό στίχο στο μέλλον, μιας και όπως και οι ίδιοι λένε:Η αλήθεια είναι πως δεν σνομπάρουμε τον ελληνικό στίχο, είναι τα ακούσματά μας τέτοια αλλά και η μουσική που πρεσβεύουμε που «κολλάνε» περισσότερο με τον αγγλικό. Έτσι έχουμε συνηθίσει. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον.
Κλείνουν τον δίσκο τους με μια ενδιαφέρουσα διασκευή   του all that she wants  των  Ace Of Base , αν και εγώ επέλεξα για το σημερινό post to Streets .Θεωρώ πολύ έξυπνο και δυνατό  αυτό το λυτό βασικό κιθαριστικό riff,τις  μπασογραμμές και τα  τύμπανα , άψογα  συνδυασμένα  και για εμένα είναι  σίγουρα το κομμάτι  που κάνει την διαφορά.Έχει άλλωστε και ενα όμορφο clip.Αν δεν τους γνωρίζεις έλληνες ,δεν τους λες. Άκουσε τους αδερφέ.Τα παιδιά έχουν ταλέντο. Listen and Feel...Feel and Listen...