Η φωνή του βαθιά ,γεμάτη χρώμα θυμίζει την φωνή του ανθρώπου που κάθεται στο τραπέζι δίπλα σου και ευγενικά σε ρωτάει : φιλαράκι , μήπως έχεις φωτιά και σε κερνάει ένα ποτηράκι κρασί και ας μην του περισσεύουν .. Αρχοντική φωνή ,περήφανη και ο ίδιος ποτέ δεν επιδίωξε τα φώτα τα πολλά , τα δήθεν και τα τάχα μου ... Αν δεν έχεις ακούσει τραγούδια του Δημήτρη Ζερβουδάκη , ήρθε εκείνος ο καιρός , ακόμα και αν άργησες ,δεν πειράζει ..καλή καρδιά ρε ..
Ιδανική μουσική υπόκρουση την ώρα που σε μια παρέα λίγων και καλών φίλων, τα εσώψυχα βγαίνουν στο τραπέζι με την συνοδεία κρασιού η ούζου η ότι τραβάει η ψυχή σου και πάντα με ένα μεζέ για να κατεβαίνει πιο εύκολα ..
Το Τ' ανείπωτα , είναι ένα κομμάτι που με έχει στιγματίσει ... μια από εκείνες τις φορές που η ζωή σου φέρνει τα πάνω κάτω και ψάχνεις να βρεις , ποιος ήσουν και ποιος έγινες έπαιζε συνέχεια ....
Άκου το όταν κάτι μέσα ουρλιάζει , όταν ξεχειλίζει ο καημός και θες με χέρια ανοιχτά ,σε μια στιγμή με δυο στροφές να τον εξαφανίσεις..
Υ.γ - Ευτυχώς που αυτό το κομμάτι δεν το έχει διασκευάσει ακόμα ο Βασίλης Καρράς.
Listen and FeeL ...FeeL and Listen...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου